Op 10 mei 1940, na het bombardement van Rotterdam, capituleerde Nederland voor de Duitse bezetter en werden alle militairen krijgsgevangenen gemaakt. Dr. Arthur Seyss-Inquart werd door Hitler aangesteld als Rijkscommissaris voor Nederland. Maar wat moest het Duitse Rijk beginnen met de miljoenen Belgische, Franse en Nederlandse krijgsgevangenen? In Nederland ging het om 60.000 mensen, in Frankrijk waren dat er 1,5 miljoen. Uit „grootmoedigheid” van de fuhrer mogen alle Nederlandse militairen naar huis en worden op 20 juni richtlijnen uitgevaardigd om het Nederlandse leger te demobiliseren onder voorwaarden. Beroepssoldaten werden ontslagen als ze verklaarden dat ze de belangen van het Duitse Rijk niet zouden schaden, niet-beroepssoldaten konden kiezen tussen de op de richten Opbouwdienst of "vrijwillig” in Duitsland te gaan werken.
De Opbouwdienst werd opgericht om de opgelopen oorlogsschade te herstellen. Het mes werkte zodoende aan twee kanten voor de bezetter. Ze hielden zodoende toezicht op een grote groep mensen die wel eens een gevaar konden worden door groot georganiseerd verzet en ze voorkwamen een grote werkeloosheid, waardoor de Nederlandse samenleving weinig argwaan had over de bedoelingen van de bezetter.
Op 15 oktober 1940 werd de Opbouwdienst veranderd in Nederlandse Arbeids Dienst met als motto: Ick Dien. In Nederland waren er uiteindelijk 64 NAD-kampen, waarvan kamp Endepoel er een was. Kamp Endepoel werd vermoedelijk in de eerste helft van 1942 officieel in gebruik genomen. Alle kampen hadden een zogenaamde erenaam, die meestal bepaald werd door de kampleiding. Kamp Endepoel kreeg de erenaam Albrecht Rodenbach, 1856 – 1880, een Vlaamse student met Duitse roots die orde en tucht voor jonge mensen propageerde.
Wandelroute
Tegenwoordig loopt er een korte wandelroute van ongeveer 800 meter langs de overblijfselen van de diverse gebouwen. Langs de route vind je borden, waarop verdere informatie en details te lezen zijn.
Adres: Loonsedijk 5a, 5815 EH Venray